پهنه بندی خطر سیلاب شهری با استفاده از gis و فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی (مطالعۀ موردی: تهران)

شتاب شهرنشینی و روند رو به گسترش گرمایش جهانی اهمیت پرداختن به مسئلة سیلاب های شهری را بیش از پیش نمایان می کند. تهران به تازگی تحت تأثیر سیلاب و خسارت های ناشی از آن قرار گرفته است. بارندگی با شدت بالا و رشد و توسعة بی رویة شهر و شبکة ناکارآمد زهکشی از دلایل اصلی این امر به شمار می روند. این تحقیق رویکرد کارآمدی را در ارزیابی خطر سیل تهران به کار می گیرد. هدف این مطالعه توسعة پهنه بندی خطر سیل شهری بر پایۀ آنالیز تصمیم گیری چندمعیاره و سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) است . این مدل با استفاده از 5 معیار فاصله از شبکة زهکشی، تجمع جریان، شیب، ارتفاع و اراضی ساخته شده و ساخته نشده توسعه یافت. از روش فرایندتحلیلسلسلهمراتبی فازی (fuzzy ahp) باکلی به مثابة یکی از کارآمدترین سیستم های تصمیم گیری چندمعیاره استفاده شد. در این روش برای مقایسة زوجی گزینه ها از اعداد فازی و برای به دست آوردن وزن ها و ارجحیت ها از روش میانگین گیری هندسی استفاده می شود، زیرا به سادگی به حالت فازی قابل تعمیم است. نقشۀ خطر نهایی با اعمال وزن های معیار ها و هر یک از طبقه های آن ها در gis به دست آمد. نقشۀ خطر سیل شهری نشان می دهد که آبراهه ها و حریم آن ها، همچنین نواحی مرکزی تا جنوب شهر بیشترین پتانسیل را برای سیل خیزی دارند.